باسیم(Wired) :

اگر هندزفری، هدفون یا هدست شما توسط سیم به گوشی، کامپیوتر یا لپ‌تاپ وصل شود، هندزفری شما جز دسته‌ی با سیم ( Wired handsfree) است. هندزفری‌های بی‌سیم نیز خود دو دسته هستند  که از طریق جک ۳.۵ یا درگاه تایپ c به دستگاه شما متصل می‌شوند.، بعد از ورود هدفون‌های بی‌سیم به بازار که دسته‌ی تکامل یافته‌ای بودند، هدفون‌های با سیم به دلیل مشکلاتی مثل گره خوردن سیم یا قطعی سیم و پایین آمدن کیفیت صدا و… باعث شد از تعداد طرفداران این سری محصولات کاسته شود.

 بی‌سیم( Wireless ) :

اگر هندزفری، هدفون یا هدست شما بدون سیم و با قابلیت بلوتوث به گوشی و لپ تاپ شما وصل می‌شود، هندزفری شما جز دسته بی‌سیم (handsfree Wireless) است. بسیاری از کاربران هندزفری‌های بی‌سیم را تنها همان ایربادزها می‌دانند که این روزها داخل گوش بسیاری از افراد قرار دارد؛ اما هندزفری‌های بی‌سیم از نظر نوع بسیار وسیع‌تر هستند، پس ابتدا با انواع این دسته آَشنا شوید سپس بعد از شناخت یکی از آنها را انتخاب کنید. هدفون‌های بی‌سیم یا همان هدفون های وایرلس یکی از دغدغه‌های بزرگ یعنی باز کردن گره‌های سیم هندزفری را برطرف کردند در گذشته حتی اگه با دقت سیم هندزفری رو جمع می‌کردید و درون کیف قرار می‌دادید، وقتی دوباره سراغ آن می‌رفتید انواع و اقسام گره‌ها را می توانستید روی سیم هندزفری ببینید.

هدفون (Headphone) چیست؟

هدفون وسیله‌ای است که از آن فقط برای گوش کردن به صداهای پخش شده توسط انواع دستگاه‌ها استفاده می‌کنند. این وسیله از دو پایه اسپیکر تشکیل شده که به هم متصل هستند، یعنی مثل یک هدبند می‌توان آن را بر روی سر قرار داد به طوری که پایه اسپیکر سمت چپ روی گوش چپ و پایه اسپیکر سمت راست روی گوش راست قرار بگیرد و چون دارای میکروفون نیست، قابلیت مکالمه ندارد. اتصال هدفون به منبع صوتی می‌تواند به‌ صورت سیمی و یا بی‌سیم(بلوتوثی) انجام شود، همچنین مجهز بودن به دو عدد اسپیکر یکی برای گوش سمت راست و یکی هم برای گوش سمت چپ موجب می‌شود که افراد موقع استفاده از هدفون، تجربه خوبی در دریافت صدای استریو داشته باشند.

هدفون‌ها برای کسانی که طرفدار موسیقی هستند، یک گزینه مناسب به شمار می‌روند و کیفیت صدای بالایی دارند. اگر شما بخواهید صدا را بدون استفاده از هدفون یعنی فقط از اسپیکر گوش کنید، بعد از مدتی کوتاهی به این نتیجه می‌رسید که استفاده از هدفون به شما احساس بهتری می‌دهد و پخش موسیقی را برای شما لذت بخش‌تر می‌کند. به عبارت دیگر، صدای واضح‌تر، بلندتر و کم نویزی را از هدفون می‌توانید دریافت کنید. هدفون از نظر طراحی (نوع قرار گرفتن اسپیکر روی گوش) به ۴ دسته تقسیم می‌شوند که شامل هدفون‌ پشت‌بسته، هدفون‌ پشت‌باز، هدفون‌های رو گوشی و هدفون دور گوشی است که هر دسته و کاربرد آن را به همراه عکس می‌توانید در متن زیر مشاهده کنید.

انواع هدفون

هدفون‌ پشت‌بسته (Closed-Back)

هدفون‌های پشت‌بسته (closed-back) به انواعی گفته می‌شود که صداهای اطراف کاربر را برای بهتر شنیده شدن موسیقی بدون در نظر گرفتن محیط اطراف حذف کرده و در عین حال تجربه شنیداری ایزوله شده‌ای را ارائه می‌دهد، تا صدای تولید شده تنها برای کاربر قابل شنیدن باشد. این قابلیت باعث شده، این هدفون‌های پشت‌بسته برای کاربرانی مناسب باشد که در خواست شنیدن موسیقی با جزئیات کامل را دارند.

این هدفون‌ها برای موسیقی‌دان‌ها و ضبط صدا بسیار مناسب‌ هستند و به دلیل بهره بردن از قابلیت حذف صداهای خارجی و بهتر شنیدن صدای خواننده یا آلات موسیقی، در این حرفه طرفداران زیادی دارد. همچنین صدای تولید شده در این هدفون‌ به فضای بیرون درز پیدا نمی‌کند و به همین دلیل در هنگام ضبط صدا، هیچ گونه نویز اضافه‌ای بر میکروفون تأثیر نخواهد گذاشت. خواننده‌ای یا گوینده‌ای را در نظر بگیرید که در هنگام آواز خواندن در حال شنیدن موسیقی است و نمی‌خواهد صدای هدفون‌ با صدای در حال ضبط آن تداخل پیدا کند. هدفون‌های پشت بسته به جز موسیقی‌دان‌ها برای افرادی مناسب‌اند که نمی‌خواهند صدای موسیقی‌شان به گوش دیگران برسد یا باعث آزردگی اطرافیان شود.

هدفون‌های پشت‌بسته هم به صورت دورگوشی که تمامی گوش را فرا می‌گیرد و هم به صورت روگوشی کوچک‌تر که روی گوش قرار می‌گیرد موجود است. این هدفون‌ از حیث طراحی نیز بزرگ‌تر از انواع دیگر بوده و روی سر پوشیده می‌شوند. اما این هدفون‌ بدون در نظر گرفتن اندازه بزرگ، صدای باکیفیتی تولید کرده و تقریباً برای همه کاربران مناسب است. در واقع تنها مشکل هدفون‌های پشت بسته قابلیت حمل آن است که شاید برای بعضی ها کمی دشوار باشد.

هدفون‌ پشت‌باز (Open-Back)

هدفون‌های پشت‌باز (open-back) نقطه مقابل هدفون‌های پشت‌بسته (closed-back)  هستند و همان‌طور که از نام آن مشخص است، مقداری از صدای تولید شده آن‌ها به فضای اطراف درز پیدا می‌کند. این نوع هدفون‌ها صداهای بازتری تولید کرده و گوش دادن به موسیقی با آن‌ها مثل گوش دادن به موسیقی با ضبط در ماشین یا گوش دادن موسیقی با یک اسپیکر در فضای اتاق است، سؤالی که اکنون پیش می‌آید که چه کسی هدفونی می‌خواهد که صدایش به بیرون راه پیدا می‌کند؟

این گونه هدفون‌ها اولین انتخاب برای افرادی است که صداها را در استودیو میکس می‌کنند. مهندسان صدا این هدفون‌ها را به دلیل ساختار باز و صدایی که به بیرون انتقال می‌دهند انتخاب می‌کنند، زیرا این قابلیت باعث می‌شود صدای میکس شده دقیق‌تر باشد، اگرچه هدفون‌های پشت بسته برای ایزوله کردن صدا مناسب‌تر هستند، ولی فرکانس‌های پایین‌تر را پس از مدتی درون کاسه گوش نگه می‌دارند که البته برای افرادی که به صورت تفریحی به موسیقی گوش می‌دهند مناسب است و از طرفی انباشتگی فرکانس‌ها که در برخی از هدفون‌های پشت بسته وجود دارد که در هدفون‌های پشت باز وجود ندارد.

از آن‌جایی که دقت عمل و صدای یکنواخت تولیدی برای افرادی که به میکس می‌پردازند مهم است، هدفون‌های پشت باز برای این کاربرها در درجه اول اهمیت قرار دارد. بسیاری از طرفداران موسیقی، هدفون‌های پشت باز را ترجیح می‌دهند، زیرا که اگرچه ممکن است به صورت حرفه‌ای در استودیوها به میکس نپردازند ولی خواهان شنیدن صدای یکنواختی هستند که مد نظر خواننده اثر است. 

اگر از دسته‌ای از افراد هستید که می‌خواهید دیگران صدای پادکست یا موسیقی شما را کسی نشنود شاید این هدفون‌ برای شما مناسب نباشد، اما اگر برایتان مهم نیست که اطرافیان صدای موسیقی‌تان را بشنوند، هدفون‌های پشت باز انتخاب مناسبی برای شما خواهد بود. همچنین این گونه هدفون‌ها فشار کمتری را بر گوش‌ها وارد می‌کنند که این قابلیت باعث می‌شود برای استفاده درازمدت آسیب کمتری به گوشتان وارد بشود. هدفون‌های پشت‌باز نیزمانند انواع پشت‌بسته‌ در دو نوع دورگوشی و روگوشی ارائه می‌شوند. انواع کمیاب‌تری از هدفون‌های نیمه‌باز نیز وجود دارد که ترکیبی از هر دو نوع هدفون نام برده شده است و صدای کمی را به بیرون منتقل می‌کند.

هدفون‌های رو گوشی (on ear)

هدفون‌های رو گوشی (on-ear) همان‌طور که از اسم شان پیدا هستند، تنها روی فضای گوش قرار می‌گیرند. ممکن است در ابتدا هدفون‌های روگوشی را با هدفون‌های دورگوشی اشتباه بگیرید ولی به طور خلاصه می‌توان نمونه‌های روگوشی و دورگوشی را این‌گونه توصیف کرد: هدفون‌های روگوشی کمی کوچک‌تر بوده (تقریباً هم‌اندازه با گوش) و به راحتی روی گوش قرار می‌گیرند، درحالی‌که هدفون‌های دورگوشی کمی بزرگ‌تر هستند و گوش‌ها را با پدهایی فرا می‌ پوشانند. سؤال اصلی این است که علت وجود چندین نوع از هدفون چیست؟

هدفون‌های روگوشی با نام سوپرا اورال (supra-aural) نیز شناخته می‌شوند کمی از لحاظ قابلیت شبیه هدفون‌های پشت‌باز هستند که مقداری صدا را به فضای اطراف منتقل می‌کنند و به مقداری از صدای اطراف اجازه ورود می‌دهند، این هدفون‌ها در نقطه مقابل هدفون‌های دورگوشی قرار می‌گیرند که در جلوگیری از ورود صداهای خارجی عملکرد بهتری داشته و صدای پخش شده را ایزوله می‌کنند. هدفون‌های روگوشی معمولاً بسیار راحت روی گوش قرار گرفته و برخلاف برخی هدفون‌های دورگوشی باعث تعرق بیش از حد نمی‌شوند و برای ورزش نیز می‌توانند مناسب باشند.

با در نظر گرفتن اینکه این نوع هدفون‌ها روی گوش قرار می‌گیرند درهنگام خرید باید دقت کنید که دستگاه صوتی مورد نظر شما به گوش‌ها فشار زیادی وارد نمی‌کنند یا حداقل فشار وارد شده آن‌ها به اندازه هدفون‌های دورگوشی یا پشت‌بسته است. هدفون‌های روگوشی سبک‌‌وزن‌ تر از مدل‌های دورگوشی بوده و در نتیجه قسمت بالایی آن‌ها فشار کمتری روی سر وارد می‌کند. مدل‌های روگوشی ممکن است از نظر کیفی تفاوت‌های زیادی داشته باشند ولی اگر یکی از مدل‌های با کیفیت را تهیه کنید، مطمئناً کیفیت صدا و راحتی مورد نظر شما را تأمین خواهد کرد. مدل‌های مختلفی از این‌ نوع هدفون در بازار در دسترس است که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارد ولی بدیهی است که دسته ی هدفون‌های روگوشی متنوع‌تر از دیگر انواع هدفون‌ها است. 

هدفون دور گوشی (over ear)

هدفون‌های دورگوشی (over-ear) طوری طراحی شده‌اند که تمامی لاله گوش را فرا گرفته و صدا را در حد امکان ایزوله می‌کنند در واقع یک گزینه بین هدفون های پشت‌بسته (Closed-Back) و هدفون‌های رو گوشی (on ear) هستند ، این نوع هدفون‌ بهترین انتخاب برای کاهش نویزاست و صدای تولیدی را به صورت کامل به گوش شنونده می‌رساند. همچنین این هدفون‌ها توانایی بالایی در محدود کردن درز صدا دارد و در نتیجه صدای تولید شده را داخل و صدای محیط را بیرون نگه می‌دارد. هدفون‌های دورگوشی دارای انواع پشت‌باز نیز هستند که به جریان هوا و صداها اجازه ورود و خروج می دهد. اگرچه این مدل معمولاً به صورت پشت‌بسته ارائه می‌شود، چون که دارای قابلیت حذف نویز، ایزوله‌سازی و تولید صدای باکیفیت بالا است.

هدفون های دورگوشی مانند نمونه‌های روگوشی به لاله گوش‌ها فشار نمی‌آورند پس هدفون های دورگوشی بسیار راحت هستند و به ویژه در صورتی که به سراغ مدل‌های گران‌قیمت‌تر بروید که دارای گوشی‌هایی پوشیده شده از مخمل یا چرم هستند. البته از آن‌جایی که جریان هوا در این مدل به داخل و خارج هدایت نمی‌شود ممکن است باعث تعرق گوش اطراف آن شود پس شاید برای ورزش کردن مناسب نباشند. همچنین این مدل، بزرگ‌ترین اندازه را در میان هدفون‌ها دارد پس تنها در صورتی که فضای کافی برای نگهداری از آن‌ها را دارید این مدل را تهیه کنید و قابلیت حمل بودن را کمی دشوار خواهند کرد.

بزرگی این هدفون‌ها ممکن است برای برخی کاربران خوشایند نیز باشد و سنگینی و گرمای بالشتک‌ها روی گوش‌ها ممکن است برایشان حس خوبی داشته باشد. این مدل هدفون‌ها سنگین‌تر از انواع دیگر نیز هستند و بنابراین ممکن است در استفاده طولانی‌مدت و به ویژه در استودیو و استفاده برای بازی کامپیوتری، موجب بروز خستگی در ناحیه سر، گوش‌ها و گردن کاربر شوند. اما اگر می‌خواهید گوش‌هایتان را روی دیگر صداها ببندید و با تمام وجود به موسیقی مورد علاقه خود گوش دهید قطعا هدفون‌های دورگوشی بهترین انتخاب برای شما خواهد بود.

هدست (Headset) چیست؟

هدست را می‌توان همان هدفون مجهز به میکروفون دانست. میکروفون روی هدفون قابل جابجا شدن است، یعنی می‌توان آن را به صورت دستی جابجا کرد تا موقع صحبت کردن در محل درست خود تنظیم شود و فرد استفاده کننده را همیاری کند. هدست‌های سیمی ‌به وسیله همان سیمی که دارند، به لپ تاپ یا گوشی یا کامپیوتر متصل می‌شوند و البته هدست‌های سیمی ‌تک‌سیم یا دو سیم هستند که این تفاوت کاملا از روی شکل‌ ظاهریشان قابل تشخیص دادن است.

هدست‌ها کاربردهای مختلفی دارند به‌طور مثال در مراکز مخابراتی یا شرکت‌های خدماتی پشتیبانی که نیاز به پاسخگویی سریع تلفن و کار کردن همزمان با دست‌ها را دارند از هدست استفاده می‌کنند. به‌ عبارت‌ دیگر با کمک هدست برخلاف هدفون می‌توان صحبت کردن و شنیدن را همزمان انجام داد و به‌مرور پس از استفاده از آن، تأثیر آن را در بهبود وضعیت کاری و همچنین صرفه‌جویی در زمان را احساس می‌کند. یکی از انواع بسیار کاربردی هدست را می‌توان هدست بلوتوثی (بی‌سیم) دانست. هدست‌ها ازنظر تک گوش یا دو گوش، نوع قرارگیری میکروفون و نوع اتصال  تقسیم بندی می‌شوند.

انواع هدست

تک گوش

نوع اول (تک گوشی) که گوشی آن فقط بر روی یک گوش قرار می‌گیرد و گوش دیگر آزاد است. این نوع درجاهایی استفاده می‌شود که نیاز به درگیر بودن همزمان دو گوش نیست، همچنین امکانی را فراهم می‌کنند تا با گوش دیگر خود صدای محیط را جهت تعامل با آن بشنویم، مدل‌هایی که دارای تگ گوشی هستند اساساً برای شنیدن موسیقی طراحی نشده‌اند.

دو گوش